دولت نسبت به دانشگاه ها دغدغه بیشتر و مؤثرتری نشان دهد
تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۱۵۲۴۰
مجمع دانشگاهیان انقلاب اسلامی در بیانیه ای تاکید کرد که دولت باید بیش از پیش به وضعیت دانشگاه ها و مدارس و تقویت وزارت علوم و آموزش و پرورش همت گمارد.
به گزارش ایسنا در این بیانیه آمده است:
محضر ملت عزیز و بصیر و دولت انقلابی ایران اسلامی!
آغاز سال تحصیلی جدید همزمان با ایام ماه ربیع، برای ملت ایران نویدبخش فرصتی نوین در جهت کسب معرفت و تعالی روحی و معنوی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«ما از بخش زیادی از مسیر با وجود شیب تند عبور کرده و به قله‌ها نزدیک شده‌ایم. بنابراین امروز روز خسته شدن و نا امیدی نیست بلکه روز شوق و امید و حرکت است و مسئولان کشور باید با این روحیه حرکت کنند» و این تکلیف سنگینی بر دوش همه ماست که لحظه ای از پای ننشینیم و با اعتقاد و اخلاص آرمان‌های انقلابی خود را که با خون سرخ ده‌ها هزار شهید گلگون‌کفن آبیاری شده است تا حصول نتیجه کامل تعقیب کنیم.
در طول یکسال اخیر شعله‌های سوزان فتنه از زمین و آسمان این کشور برخاست و با اسم رمز «زن زندگی آزادی»، جریان ضد میهن و مخالف اسلام و انقلاب، با تمام قامت و توان به میدان منازعه و براندازی شتافت با این امید خام و خیال واهی که پایان جمهوری اسلامی را رقم خواهد زد و متعاقب آن مجددا دست های استعمار و استکبار را بر سرنوشت این مردم مظلوم حاکم خواهد ساخت. در این تکاپوی امنیتی سیاسی فرهنگی (که بیش از 50 سرویس جاسوسی بین المللی به هم‌پیمانی هم برخاسته بودند) تمام ظرفیت های رسانه ای داخلی و خارجی به کار گرفته شده تا با عاملیت جمعیت محدودی از هنرمندان، شبه‌روشنفکران، روزنامه‌نویسان وسیاسی کاران (چه آگاهانه و چه ناآگاهانه)، زخمی کاری بر بدن رویین‌تن این کشور انقلابی وارد آورند و در جنگ هزار خنجر که شناخت‌ها و نگاه‌ها را هدف گرفته است، تلاش چهل و چند ساله انقلاب ایران را ناکام و ابتر بگذارند. اما این اراده خداست که بر هر چیز غلبه دارد و این وعده نصرت و یاری الهی در مسیر اهل ایمان است که همواره محقق می‌شود.
پس یکبار دیگر دست قدرت خدا از آستین مردمان غیور و اجتماعات ولایت‌مدار این سرزمین بیرون آمد و با ندای یا حسین نیشخندهای جبهه کفر را به خودشان برگرداند. اجتماعات عظیم مردم ایران در ایام محرم و سفر که بارزترین آن در هیئت‌ها و دسته‌روی‌ها، پیاده‌روی اربعین در عراق، اجتماع عظیم جاماندگان اربعین در تهران و همه شهرها و در نهایت در سالروز شهادت حضرت شمس الشموس در حرم مطهر رضوی نمایان شد به همه بدخواهان این پیام را داد که ایران به سمت قله‌ها راه می‌پیماید و در این مبارزه جدی است و هرگز نقشه و جدول دشمن را کامل نخواهد کرد.
و اما روی سخن با مسئولان و مدیران کشور
عموم صاحبنظران منصف و متخصص، در ارزیابی عملکرد دوساله دولت انقلابی سیزدهم، از تلاش‌ها و تدابیر شبانه‌روزی این فرزندان میهن زبان به تمجید و تحسین گشوده و بر سیاست‌ورزی خردورزانه این دولت صحه می‌گذارند که توانسته در روابط بین‌الملل، سیاست داخلی و خارجی، ایران را از دو قطبی کاذب برجام یا جنگ نجات دهد و با فرار از شرطی‌سازی مذاکراتی، با توسعه روابط سیاسی اقتصادی با کشورهای همسایه و منطقه و با پیوستن به دو پیمان بزرگ جهانی (شانگهای و بریکس) بدون تن دادن به زیاده‌خواهی‌های آمریکا، منابع ارزی بسیاری را در کشورهای مختلف آزاد کرده و در اختیار قرار دهد. گرچه هنوز اثرات این فعل و انفعالات اقتصادی سیاسی در سفره مردم به نحو واضح و سریعی نمایان نشده اما بی‌تردید در میان‌مدت کارکردهای مفید آن در مهار تورم و عبور از رکود نمایان خواهد شد. ضمن آنکه باید بپذیریم جاماندگی‌های گذشته که حاصل کم‌کاری، بطالت و نگاه واداده به غرب توسط دولتمردان سابق است، آنچنان چاه‌های عمیقی بر سر راه پیشرفت این کشور ایجاد کرده که باید تا مدت‌ها به ترمیم و التیام آن پرداخت و صد البته نباید اجازه داد تحرکات اغواگر برخی رسانه‌های وابسته، حجم فجایع قبلی را از خاطر ملت محو کند.
اما این همه نمی‌تواند مجوز و حجتی باشد که از نقد سازنده دولت محترم، شانه خالی کنیم و ناصحانه برخی محورهای نیاز به بازسازی انقلابی را یادآور نشویم. کماکان، «اقتصاد» مسئله اصلی و محوری کشور است و دولتمردان در کنار سایر قوا باید با جد و جهد و با برنامه‌های روشن‌تر و با دستیابی به الگوی کارآمد حکمرانی اقتصادی نسبت به حل و فصل بحران‌های اقتصادی از جمله تورم و کاهش ارزش پول ملی بکوشند. موضوعات گوناگونی در مانیتور اقتصادی کشور در حال چشمک‌زدن است که در نیمه دوم عمر دولت باید به صورت ضرب‌الاجلی برای آن فکر و تدبیر کرد. مواردی نظیر: حرکت غیر موثر نظام بانکی در مسیر رشد تولید وسرمایه گذاری تورم زا، ناکامی ومدیریت ضعیف در تولیدمسکن، مشکلات نظام مالیاتی و عدم شفافیت مالی، کندی درفقر زدایی و رفع محرومیت‌ها، عدم ساماندهی جدی شرکت های دولتی و کندی درخصوصی‌سازی و مولدسازی دارایی‌ها، اشتغال و راه‌اندازی بنگاه‌های نیمه‌کاره، لزوم اتمام پروژه‌های عمرانی و توسعه زیرساخت‌ها، دانش‌بنیان‌ها و فناوری‌های اقتصادی، لزوم توسعه حمل ونقل بر اساس یک طرح جامع ونیاز محور و تقویت ترانزیت بین‌الملل، نوسازی ناوگان حمل ونقل زمینی و هوایی. متاسفانه با وجود تاکید مسئولین عالی نظام هنوز غالب دستگاههای اجرایی تن به برنامه ریزی و تعامل جدی با مراکز علمی جهت تعریف نیاز های مهم کشور در قالب طرحهای کلان ملی و واگذاری آنها به دانشگاهها نداده اند.
همه این موارد در کنار فهرست‌های دیگر در نظام مسائل ایران، مستلزم راه‌اندازی اتاق‌های فکر و هیئت‌های اندیشه‌ورز است که در صدر آن اهمیت تقویت نظام علمی و فناوری کشور ضروری می‌نماید.
دولت محترم باید بیش از پیش به وضعیت دانشگاه ها و مدارس و تقویت وزارت علوم و آموزش و پرورش همت گمارد. وضعیت شورای عالی انقلاب فرهنگی، فرهنگستان‌ها، دانشگاهها، پژوهشگاه‌ها، پارک‌های علم و فناوری و تمامی نهادهای دولتی و خصوصی مرتبط با حوزه علم و فناوری، باید در رأس توجهات حاکمیت باشد. حل و فصل و ترمیم ساختارها، انتصاب مدیران کارآمد و علمی، حمایت از نیروی انسانی و به‌کارگیری نخبگان جوان، واگذاری طرح های مهم با بودجه مناسب به دانشگاهها ازجمله مواردی است که هیئت دولت و در رأس آن رئیس جمهور محترم باید نسبت به آن دغدغه بیشتر و مؤثرتری نشان دهند.
در خاتمه امیدواریم مناسبات سیاسی و فرهنگی کشور در پیوستار با کارآمدی و ارتقاء امید در چند ماهه پیش‌رو جوری رقم خورد که ملت شریف ایران بیش از پیش طعم شیرین پیشرفت و آرامش را بچشند و با مشارکت حداکثری در انتخابات پیش‌روی مجلس شورای اسلامی بار دیگر دشمنان این سرزمین را به یأس و ناکامی بکشانند.
با درود و سلام و صلوات به پیشگاه صاحب و مقتدایمان امام زمان (عج)
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: مجمع دانشگاهیان انقلاب اسلامی حاشیه جلسه دولت رزمایش مشترک پهپادی ۱۴۰۲ ارتش ارتش جمهوري اسلامي ايران برگزیده ها رزمايش مجلس شورای اسلامی استانی سیاسی حاشیه جلسه دولت ارتش جمهوري اسلامي ايران رزمایش مشترک پهپادی ۱۴۰۲ ارتش برگزیده ها دانشگاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۵۲۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودکشی پزشکان بهانه بیماران! /تیترخوانی به جای نگاه علمی! /نوبت «وعده صادق» اقتصادی
به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که وضعیت نامناسب موجودی آب در سد‌های ۳ استان صنعتی، تحرکات تازه در قاهره برای برقراری آتش بس در غزه، معطلی ۱۴ ماهه لایحه امنیت شغلی کارگران و انتقاد رئیس قوه قضائیه از صدور برخی احکام در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:
تیترخوانی به جای نگاه علمی!
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان تیترخوانی به جای نگاه علمی! نوشت: یکی از عوارض منفی سرگرم شدن مسئولین دولتی و حکومتی به امور حاشیه‌ای و فعالیت‌های سیاسی جناحی و حزبی بدون تابلو اینست که به گزارش‌ها، مقالات، مصاحبه‌ها و حتی خبر‌های مراکز تحقیقاتی، رسانه‌ای و آماری توجه کافی نمی‌کنند و به تیترخوانی اکتفا و براساس همان چیزی که در تیتر‌ها می‌بینند قضاوت می‌کنند و تصمیم می‌گیرند و عکس‌العمل نشان می‌دهند. نتیجه این می‌شود که هرگز هیچ مشکلی حل نمی‌شود و ابهامات و یا حتی سوء‌تفاهم‌ها باقی می‌مانند.
نمونه روشنی که اخیراً اتفاق افتاد، موردی است که مرکز پژوهش‌های مجلس تحت عنوان «باز هم تیترخوانی به جای نگاه علمی به یک گزارش» از آن خبر داده است. مرکز پژوهش‌های مجلس، در توضیح مطلبی درخصوص اظهارنظر‌ها نسبت به گزارش گردشگری این مرکز اعلام کرد این گزارش مربوط به فاصله زمانی سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ و با لحاظ کردن شرایط کرونائی و مرتبط به عملکرد دولت‌های قبل و غیرمرتبط با عملکرد دولت فعلی بوده است.
جالب است که مسئولین مرتبط با موضوع بدون اینکه به جزئیات گزارش توجه کنند تا بفهمند که این گزارش درصدد ایراد وارد کردن به عملکرد آنان و دولت فعلی نیست در برابر آن موضع گرفتند درحالی که اگر متوجه محتوای گزارش می‌شدند از آن استقبال می‌کردند. همین واکنش باعث شد مرکز پژوهش‌ها در توضیح اقدام خود به مسئولین مربوطه گوشزد کند «حداقل انتظار می‌رفت مسئولان دولت قبل به این مساله واکنش نشان می‌دادند نه مسئولان دولت فعلی».
این واقعه نشان می‌دهد موضعگیری براساس تیترخوانی جای نگاه علمی را گرفته و در بالاترین سطوح کارگزاری و حکمرانی کشور توجهی به محتوای گزارش‌های تحقیقی صورت نمی‌گیرد. این وضعیت در زمینه‌های دیگر به ویژه اخبار، مصاحبه‌ها، اظهارنظر‌ها و گزارش‌های رسانه‌ای نیز وجود دارد و افرادی که در بخش‌های روابط عمومی و اطلاع‌رسانی دستگاههای دولتی و حکومتی فعالیت می‌کنند، موضعگیری منفی را بر بررسی علمی و تلاش برای تصحیح عملکرد‌ها و تبدیل کردن نقاط قوت به نقاط ضعف ترجیح می‌دهند. این نوع برخورد با تحقیقات، آمارها، گزارش‌ها و اظهارنظر‌های مراکز علمی، رسانه‌ها و صاحبنظران قطعاً به زیان دولت و کشور است، زیرا به جای رفع نواقص به استمرار عملکرد‌های منفی دامن زده می‌شود و اوضاع هرگز به طرف بهبود یافتن به پیش نمی‌رود.
اوج این رفتار غیرعلمی را می‌توان در پاسخ دادن دستگاههای دولتی به انتقاد‌های نمایندگان مجلس از عملکرد مسئولین اجرائی مشاهده کرد. طبق اصل ۸۴ قانون اساسی نمایندگان حق دارند در تمام امور کشور اظهارنظر کنند. علاوه بر این، حق تحقیق و تفحص هم دارند. اصل ۷۶ قانون اساسی می‌گوید: «مجلس شورای اسلامی حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور را دارد.» و اصل ۸۶ می‌گوید: «هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر نماید.» در تمام چهار دهه گذشته این دو اصل اجرا شدند و نمایندگان مجلس درباره مسائل مختلف اظهارنظر کردند و معمولاً به نظرات آنان توجه نیز شد هرچند در مواردی بعضی دستگاه‌ها اِعمال این حق قانونی توسط نمایندگان را تاب نیاوردند و آنها را تعقیب و یا از حقوقشان محرومشان کردند. متاسفانه این برخورد غیرقانونی در سال‌های اخیر تشدید و جوابیه دادن‌های پیاپی به سخنان میان دستور نمایندگان مجلس به یک رویه تبدیل شده است بطوری که وقتی روزنامه‌ها اقدام به انتشار اخبار مجلس می‌کنند در مواردی که خوشایند دولتمردان نیست بلافاصله جوابیه صادر می‌کنند و حتی روزنامه‌های منتشرکننده سخنان نمایندگان مجلس نیز به سیاه‌نمائی متهم می‌شوند!
کار دولتیان به معنای اینست که اولاً نمایندگان مجلس از حق قانونی خود که قانون اساسی به آنها داده استفاده نکند و ثانیاً روزنامه‌ها دچار خودسانسوری شوند و از چاپ انتقاد‌ها خودداری نمایند. روشن است که چنی توقعی با حقوق ملت و مصالح کشور در تضاد است و روزنامه‌نگار اگر این شغل را برای خدمت به مردم برگزیده باشد هرگز تسلیم چنین خواسته خلاف شرافت روزنامه‌نگاری نخواهد شد.
راه حل این مشکل، استمرار جدال نیست. دولتمردان باید کسانی را به مسئولیت‌های مرتبط با مجلس و اطلاع‌رسانی دولتی بگمارند که به اخبار و گزارش‌ها نگاه علمی داشته باشند. چنین افرادی می‌توانند از طریق تعامل قانونی با رسانه‌ها و انتقادکنندگان راه را برای تفاهم هموار کنند و با بهره‌گیری از انتقاد‌ها به تبدیل شدن نقاط ضعف دولت‌ها به نقاط قوت کمک نمایند.
خودکشی پزشکان بهانه بیماران!
غلامرضا صادقیان طی یادداشتی در شماره امروز جوان با عنوان خودکشی پزشکان بهانه بیماران! نوشت: «خودکشی پزشکان» گزاره‌ای شده است که گاهی از آن برای هدفی غیرانسانی بهره می‌گیرند. در توضیح این ادعا می‌گویم که خودکشی پزشکان با خودکشی مهندسان یا با هر یک از مشاغل دیگر، یکسان است، هرچند همگی تلخ و نپذیرفتنی است، و خودکشی پزشکان لزوماً فاجعه‌بارتر از خودکشی دیگران نیست. ممکن است ادعا شود خودکشی در دو استان مشخص که بالاترین نرخ خودکشی را دارند، با خودکشی پزشک تحصیلکرده که کشور برای او هزینه میلیاردی کرده و به او به‌شدت نیازمند است، قابل‌قیاس نیست. این حرف نیز اگرچه غیرانسانی است، اما به‌شرط پذیرش فرض آن، پزشکان تنها صنف تحصیلکرده‌ای نیستند که خودکشی می‌کنند، بسا موارد خودکشی دیگر در میان اقشار تحصیلکرده غیرپزشک دیده می‌شود. مضافاً این ادعا که «خودکشی پزشکان زیاد شده است» باید با عدد و رقم مشخص شود، نه با آنچه برخی فعالان اصلاح‌طلب هربار ادعا می‌کنند و نه با هیاهوی مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی که صراحتاً با نتیجه‌گیری انتهای سخن خود نشان داده است از این هیاهو که هیچ مرجع رسمی آن را تأیید نکرده و آماری مقایسه‌ای از آن در دست نیست، دنبال چیز دیگری است! این شخص به یک رسانه اصلاح‌طلب گفته است: «سرعت خودکشی در میان پزشکان و رزیدنت‌ها صعودی شده و احتمال دارد که به‌زودی نرخ خودکشی پزشکان در ایران از سایر کشور‌ها پیشی بگیرد. مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار روی خودکشی پزشکان، سختی‌کار، برخورد‌های خشن بیمار و خانواده بیمار و محیط پادگانی بیمارستان‌ها است. رزیدنت‌ها گاهی ۷۲ساعت نمی‌توانند بخوابند. از رزیدنت بیگاری می‌کشند و او هم هیچ راه فراری ندارد. ارتباط میان مردم و پزشکان نامناسب شده، هزینه‌های درمان بالا رفته است و بیمه‌ها هزینه را نمی‌پردازند و بیمار و پزشک رودرروی هم قرار می‌گیرند.»
این فاجعه‌ای بدتر از خودکشی است که برخی جملات را ردیف کنیم تا نتیجه بگیریم که مسئله خودکشی، به سختی‌کار و بحث مالی و دستمزد‌ها بازمی‌گردد؛ و سپس زمینه‌ای فراهم کنیم برای افزایش تعرفه‌ها و کاستن از آنچه «سختی کار» پزشکان می‌نامند. در این میان اتهام دیگری هم بزنیم که «مردم برخورد خشن با پزشک دارند»! واقعیتی که در جامعه شدیداً خلاف آن دیده می‌شود و هیچ صنفی محترم‌تر از پزشکان نیستند با آنکه برخورد برخی از آنان با بیمار، خشک و بی‌روح است. وارونه‌سازی واقعیت، کمکی به پزشکان نمی‌کند. باید یک نهاد نظارتی از چنین افرادی بخواهد آمار خود را در مقایسه با دیگر اقشار و مقایسه با کل و با بقیه کشور‌ها دقیق و مستند عرضه کنند. چیزی در دست ندارند، جز هیاهو و تولید محتوا برای کسی که از خودکشی پزشکان می‌رسد به تقبیح عنبر نسا!
وضعیت جامعه پزشکی ما نشان می‌دهد آنان نیز مانند صنوف دیگر، یک کلیت و اکثریت خوب و بلکه به نسبت دیگر صنوف، اکثریت مطلق خوب‌تری دارند. ولی یک پزشک بد نسبت به یک کارگر بد، صدای بدبودنش همه‌جا را پر می‌کند. اگر جامعه پزشکی نیز در تهذیب اخلاق کوشا نباشد، مانند بقیه، همان سرنوشت شوم بی‌اخلاقی را پیدا می‌کند و اینجا فریاد واپزشکا! واپزشکا! شعاری بیش نیست.
در نیمه دوم دهه ۷۰، دو انترن جوان در بحبوحه گلدکوئست به کیهان آمدند، با وضعیتی پریشان و نگران! حرف‌شان دقیقاً این بود: «حالا که کسانی با گلدکوئست یک‌شبه میلیونر می‌شوند، چه انگیزه‌ای برای درس‌خواندن ما باقی می‌ماند»! مشخص است که این عبارات بی‌نیاز از هرگونه توضیح اضافی است. در همان سال‌ها یک شبکه مافیایی در وزارت بهداشت، ماجرای تقلب در آزمون دستیاری را بین سال‌های ۷۷ تا ۸۲ رقم زد. من در کیهان افشاگر این فساد بودم. پزشکانی که ۶۰ میلیون تومان پول آن زمان معادل ۳۰ میلیاردتومان پول اکنون را برای خرید کلید تقلب پرداختند و هرگز از دستیاری و بعد تخصص حذف نشدند و پروانه‌ای هم باطل نشد. این هم نمونه‌ای از نفوذ بی‌اخلاقی و فساد در هر صنفی است و اینجا صنف پزشک. هرچند همان زمان در کیهان نوشتم که بحث‌هایی از نفوذ سیاسی برای هدایت عده‌ای خاص به دوره تخصص پزشکی مطرح است. باز در همان حدود دو موضوع ورود خون‌های آلوده از فرانسه و خرید یک دستگاه پالایش خون آلوده را در کیهان افشا کردم که برای آن با شکایت وزارت بهداشت دولت اصلاحات ۱۱ بار به دادگاه رفتم، اما در نهایت بیماران هموفیلی و بازماندگان درگذشتگان، بر اثر آن افشاگری با پیروزی در دادگاه، دولت را مجبور به پرداخت بزرگترین خسارت تاریخ دولت‌های قبل و بعد از انقلاب به‌عنوان دیه بیماران کردند. میزان تکذیب و انکار وزارت بهداشت درباره این تخلفات نیز برگ زرین دیگری از وضعیت اقلیت فسادپذیر و فسادخوی هر جامعه‌ای دارد- و اینجا پزشکان!
اکنون سوارشدن روی ادعایی دیگر را شاهدیم: افزایش خودکشی پزشکان! اما مسموع نیست. پزشکان هم مشکل و سختی دارند مثل بقیه جامعه. مگر بقیه در حال خور و خواب و خستگی‌درکردن هستند؟! حتی خبر تازه که یک جمع ۲۵ نفری از پزشکان نیز مثل همه کسانی که مشروب تقلبی می‌خورند، مشروب تقلبی خوردند، نشان می‌دهد در شاخص‌های اجتماعی همه مثل هم هستند، یعنی همه‌چیز علی‌السویه است؛ و تعریف یک «تفاوت» با هدف خاص پذیرفتنی نیست.
مصطفی منتظر طی یادداشتی در شماره امروز خراسان نوشت: عملیات ترکیبی «وعده صادق» دارای ابعادی گسترده و چندلایه‌ای برای ایران، منطقه و جهان بوده است که متاسفانه مسئولان بخش‌های غیرنظامی به درستی از آن استفاده نمی‌کنند. طوفان الاقصی، اولین حمله به منطقی بود که کشورهای عربی را وارد جریان عادی‌سازی با اسرائیل می‌کرد و یک ائتلاف عربی-عبری را برای جایگزینی آمریکا در منطقه می‌نشاند. یعنی آمریکا قصد داشت تا برای کم کردن حضور در خاورمیانه و تمرکز در شرق آسیا، قواعدی از یک جریان امنیتی و اقتصادی را پایه بنهد تا ایران و محور مقاومت خودبه‌خود حذف شوند. این منطق با توافق آبراهام شروع و با کریدور آیمک تداوم یافته بود. اما حالا این توافق، بخش بزرگی از معنای امنیتی خود را از دست داده است. مجموعه کشورهای حاضر در آن با رهبری آمریکا با تمام توان نتوانستند در مقابل صرفا ۱۰۰ موشک بالستیک و ۴۰۰ پهپاد از منطقه کوچک سرزمین‌های اشغالی حفاظت کنند، پس بخش امنیتی در وعده صادق فروریخته است. اما مسئله این است که بخش اقتصادی آن به قوت خود باقی است. آنچه ایران باید انجام دهد، شکل‌دهی به یک پیوست اقتصادی برای وعده صادق در عرصه ایجابی است. یعنی ایران می‌تواند حفظ امنیت کشورهای حاشیه خلیج فارس را تا حدی تضمین کند و در ازای آن، قرارداد‌های روی زمین و استراتژیکی با آنها ببندد که تحقق آن برای هر دو طرف سودمند و ترک آن هم به شدت مضر است. قرارداد‌هایی که معنای همکاری استراتژیک را درون خود داشته باشد.
یعنی علاوه بر بازی دوطرفه، متضمن یک معنای بزرگ‌تر در معامله با کشورهای بزرگ و قدرتمند باشد. نکته این است که اگر از این ظرفیت استفاده نشود، طرف مقابل با اهرم اقتصادی و فشار عمومی به ایران، عملا آورده آن را محو کرده و دوباره دست خود را بالاتر از دست ایران قرار می‌دهد. یعنی آثار امنیتی به وجود آمده هم با تکانه‌های اقتصادی جامعه ایران، نابود خواهد شد. این عملیات می‌تواند در پرونده ایران-آمریکا هم تغییر جدی ایجاد کند. آمریکایی‌ها حالا می‌دانند که بدون خواست ایران، نمی‌توانند حضور خود در خاورمیانه را به سلامت کاهش دهند. پس باید امتیازی در ازای آن بدهند.
این همان چیزی است که ایران باید آن را تعریف کند و نه اینکه آمریکایی‌ها تعریف کنند و ایران آن را جرح و تعدیل دهد. توافقی که در آن مسئله اصلی «رفع تحریم» نیست بلکه «انتفاع اقتصادی ایران» است؛ و البته تمام مسائل سیاست خارجی ایران و پرونده‌های آن را شامل نمی‌شود بلکه به عنوان بخشی از مسئله اقتصاد ایران مورد توجه واقع‌بینانه قرار می‌گیرد. همان گونه که از تلاش‌های حاج قاسم در بازکردن مسیر زمینی چابهار به سواحل مدیترانه به درستی استفاده نشد، این فرصت تاریخی هم در حال از دست رفتن است. راه‌حل، خروج از چارچوب‌های ذهنی برجام، مذاکره حقوقی برای رفع تحریم، رفع تنش، توافقی برای فروش نفت، اعتماد به همسایه بدون توجه به شرایط جهانی و... است که چندین بار تجربه شده و همگی شکست خورده است.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است